Bir Garip Ölmüş Diyeler - Turgut Uyar

Şöyle sessizce ölüp gitmeliyim

Bir yaz gecesi Gülhane Parkı'nda.

Şu hazin ömrü tamam etmeliyim..

Geç saatlere kadar oturduğum, 

Denize bakan bir sırasında,

Kırık dökük hatıralar arasında.

Ne vasiyet, ne uzun boylu veda

Ölümüme hiç kimsenin aklı ermesin

Gözlerim birdenbire kapanıversin.

Ne kimseye borcum, ne alacağım

Ne birikmiş beş on kuruş cebimde.

Ne kimseyi sevindirmiş, ne üzmüş olacağım.

Ne gazetelerde ne de radyoda

Ölümüm kimseye dert olmamalı.

Kim tanır zaten beni dünyada.

İnsanlar hergünkü gibi şen şakrak

Tabutum Merkez Efendi'ye giderken

Üç beş kişinin omzunda gıcırdayarak.

Birkaç kişi başlarını eğsinler,

Sonra ardımdan bakıp acıyarak

- Bir garip ölmüş desinler...