Söğüd Ağacı Topluluğu

kovanlar dolusu ömür çalar yel

saatin kollarına bırakmayın beni

annem sarsın zamanı, gelmesin üstüme akrep

zehri bal eyleyecek takatim yok şimdi

yeterince süründü peşimde

yaşlanan gölgemi görmesin geceler

onu bensiz, beni onsuz geçe

aşağı bakmasın gökyüzünden bulutlar

görünmüyor işte bir adam yeryüzünde

ayıplamayın kurak denizlerimi

sonbahardan başka bilmez benim takvim yaprağım

sayılara kanat verip uçuran kuşlar

bilmez miyim neresidir durağım

düşmanlık yazıyorsa elinde mavi

söyleyim, bozmadım bir gün yuva

varsa günahım, lütfen bağışlayın

içimde biriktirdiğim maviler sizin olsun

bir kanat kırdıysam, gelip durmayın sırat köprüsü'ne

ey kadran, kim giydirdi üzerine sayıları

saniyede kaç kurşun dizmeyi hangi kalemden öğrendin

ben kâğıtlara yazılmış her şiirin mahkemesinde

zamanın ölüm kokusunu taşıdım

gecelere ısmarladım karanlık kelimeleri

eskidim düşüncelerim gardiyanlık yaparken

mevlana'dan öğrendim semanın rengini

yine de tanımıyor hiçbir çiçek yüzümü

günler, saati duran mezar taşları gibi bakarken yüzüme

ölgün topraklar kolluyor penceremi

korkuyorum yanlış bir zamanda göz göze gelmekten

korkuyorum bir gün vedasız gitmekten

kurmadan da ömür çalar saatler

usul usul gün batımı düşer kadranın ufkuna

çarklar durmadan alınyazısı işler

dinmez düşünce, düşünce başlar fırtına