Söğüd Ağacı Topluluğu

ölüyorum ve öldüm arasında

ince ip geriyor bulutlar

düşüyorum her şiirimde biraz daha

çünkü ben kuşlardan öğrendim adım atmayı

yollar biraz dargındır ayaklarıma

kuşça bilmiyorum diye

gök, yüzünü saklar kırık kanatlarıma

yer, yüzünü saklar pabuçlarıma

durup dururken yaşamak öldürüyor beni

kırk yıllık kan davası gibi koşarken nefesim

kaldırıyor şimdiki zamanda cenazemi

geçmiş zaman için sekiz omuz

başüstü etmek için yolumu gözlüyor

ölüyorum ve öldüm arasında

bir beden fark ediyor

birkaç senelik arkadaşım söğütedir vasiyetim

kağıttan yapsınlar benim kefenimi

giderayak ölümlü şiirler yazayım

çareler, yas tutsun ardımdan kuşlarla beraber

utansın zamanında gelmediğine dizimin ucuna