Söğüd Ağacı Topluluğu

miyop pencerede gözlüyordunuz uzakları

bir bulut yakınlarda bir kan çanağında

yağmuru yaşıyordu

ölüm topluyordu gittiği yerlerden

uyku bilmeyen yastıklardan

kabir boyu yalnızlıktan

rakımı alçak, bir kırmızı hüzünden

kan gölü sesleniyordu dünyaya

insanlığa karılsa da bütün alçılar

vicdanın kemikleri kaynamıyordu

sırtımızda saplı bir dağ geziyordu

altı köşeli yıldız gibi