Söğüd Ağacı Topluluğu

Gün bitti, elindeki güller de soldu

anımsanacak neler kaldı bugünden

paylaşılmış olan nelerdi sımsıcak

belki bir türkü söyleriz geceye karşı

saçlarını tarazlayan bir şafak olur

Zaman kekemeydi ve tarihe sızan

soytarılar gördük genc ömrümüzde

ölüm peşimize düşende bir göçebeydik

suretimiz ağardı kurulan darağaçlarına

bütün sığınaklar uçurumlara açılırdı

Rüzgâr suyu soğutsun su terli bedenlerimizi

ve aşkı düşünelim biz, destan yalnızlıkları

konuşursak akşam olur ve yine yağmur yağar

gidersek gülüşler azalır buralarda

kim bulur kayıp adresteki dostları

Bir karanlığa bakıyorum bir de zamana

ay büyüyüp bir gül oluyor ellerinde senin

ve ancak yeni bir yorumu oluyor aşkın

saçlarından sızan bu karanlık yağmur

ayın çağıltısıyla tutuşuyor begonyalar

Saçlarındı diye düşünüyorum ömrümüzü

çözdükçe savrulan rüzgârdı saçların

ve ikide bir aklıma düşüyor aynı soru

-Aşkı bilmiyorsam nasıl değiştiririm

kendimi, seni ve bütün dünyayı