Yüz Bin Peygamber - Yûnus Emre

Hor bakma sen toprağa, toprakta neler yatur!

Kani bunca evliya, yüz bin Peygamber yatur.

Cennette buğday yiyen, gaflet gömleğin giyen,

Hem dünyaya meyleden, Adem Peygamber yatur.

Arkasıyla kum çeken, göz yaşıyla yoğuran,

Kabe'ye temel kuran, Halil Peygamber yatur.

Vücudunu kurt yiyen, kurt yedikçe şükreden,

Belalara sabreden, Eyyub Peygamber yatur.

Balık karnında yatan, deryaları seyreden,

Kabak kökün yaslanan, Yunus Peygamber yatur.

Kuyuda kaybolan olan, köle diye satılan,

Mısır’a sultan olan, Yusuf Peygamber yatur.

Yusuf’u yaru kılan, kurt ile davi kılan,

Ağlayıp gözsüz kalan, Yakup Peygamber yatur.

Asasın ejder kılan, bahre urup yol eden,

Firavn'ı helak eden, Musa Peygamber yatur.

O Allah'ın habibi, dertlilerin tabibi,

Enbiyalar serveri, Resul Muhammed yatur.

Hayber kal'asın yıkan, kafiri oda yakan

Şahinler gibi bakan, Ali gibi er yatar.

Ata ana gülleri, Kuran okur dilleri

Fatmana oğulları; Hasan, Hüseyin yatur.

İğnesin suya atan, balıklara getirten

Tacın tahtın terkeden, İbrahim Edhem yatur.

Gündüzler saim olan, geceleri kaim olan.

Ariflerin sultanı, Bayezid Bestam yatur.

Hakikat erleri, geçti dünyadan her biri.

Konya'da ol Mevlana, Hüdevandigar yatur.

Çok Hakk'ın has kulları, fikr eyle bunları.

Saysam erenleri, ne sultanlar yatur.

Yunus, sen de ölürsün, kara yere girersin.

Kara yerler altında, çok günahkar kul yatur.