Söğüd Ağacı Topluluğu

Kuyu diyorum Yusuf çıkıyor, elma deyince sen

İdeolojiler kaybederken yüksek sesle bekliyoruz, farkındayız dünya hali, ey ahali!

Akşamüstlerine çökmüş kederlere siperlenirken binlerce kez yenilmiş çocuklar

Evinize dönün çağrısı kadar, yoksulluk da modadır bundan böyle her mevsim

Bir filmde görmüştüm; çocuktur en yakını Allah’ın ve tüm köşe başları tutulmuştur

Mecazdan başka her şey susuyor, burda şiir söylenmiştir, kafiyelerde çokça Filistin!

Kuyu diyorum Yusuf çıkıyor, elma deyince sen

Sağ çıkılmaz dublörün öldürüldüğü hiçbir filmden

Susmayı öğrenemedik, konuşmak yüzyıldır en modern ayin

Makaslanan kırmızı kurdeleler kadar umursanmaz rüyaya hayretim

Ne çok efkârlardan geçiyoruz, ne de çok söylüyor şairleri dünya

Yol mürşid’tir yürüyene, dünyanın diline pranga vurmak da öyle!

Kuyu diyorum Yusuf çıkıyor, elma deyince sen

Görgü şahitlerini hiç sevmedik ve piyango biletlerini

Bir ‘ah’ kadar acemiydi bu törenler yağmurların hatrına suskun

Ellerimize gökyüzünü doldurup beklesek de, kalbimiz kuyu.

Rüyalara söz geçmiyor, gitmiyor başımızdan gömleğimizde kasten süslü dünya

-Müsait bir ölümde inememek gibiyiz-

Uyu diyorum aklım çıkıyor, elma deyince sen

İnsan’ın dehşetine nasıl da yeniliyor merhamet!

Kısmet her zaman en güzel ihtimal ve mürşid’tir düşene kuyu

Ölmek de bir ipucudur, sızlayıp dururken içimizde Kenan

Bu gömlek neresinden yırtılırsa orası zindandır artık!

Kimsesiziz nasılsa o kuşların kalbinde,

İkimiz de Yusuf