Sessiz - Kemal Sayar

sessiz oturabilir miyiz seninle?

aramızda yaprakların hışırtısından,

ve ceylanların hayata çıkışından

başka bir ses olmadan.

beni sessiz de sevebilir misin?

yağmur almış toprağı

ve üşüyen kainatı dinlerken,

araya dünya sözleri karışmadan.

biliyor musun çekirgelerin,

unutulmuş ülkelerin,

kahrından kuruyan nehirlerin

diliyle konuşabilirim seninle!

duyabilirim seni hiç konuşmadan.

kalbinin atışlarını duyabilirim

içinde bir yaz gezmesine çıkan çocuğu

ve dudağın en uzak sokağında

biriken dilini hayatın

sökebilirim, öğrenebilirim

sözcükler bağırtılar klaksonlar

ona karışmadan.

ay sesiyle, gün sesiyle, gül sesiyle

tırmanırım kalbinin tepesine ve işte,

zakkumların diliyle konuşabilirim seninle.

rüzgarın ve acının bildiği dilde

acelesiz, hiç yarışmadan,

sessiz oturabilir miyiz seninle?