Kadere ve Gönlüme Dair - Turgut Uyar

İşte ben hep böyle bildiğin gibi:

Kaderi öpüp başıma komuşum,

Gülüşüm, oturuşum, konuşuşum,

Belli efendim, besbelli

Yaşamaktan soğumuşum.

Yaz yağmurları misali yıllarca

Yağmış durmuşum kendi içime.

Zaten dünya öyle dünya ki kim kime

Herkes kendi derdine anca,

Herkesin yüreği lime lime...

Halbuki hayatı sevmem gerekirdi.

Acımayı, sevmeyi oldukça bilirim

Zamanla bir iş tutmayı da öğrendi ellerim,

Hem hayatıma bir de Havva kızı girdi,

Ama gel gör ki bu kaderim...

İşte ben böyle bildiğin gibi,

N'apalım bizi bir kez mimlemiş kader

Her zaman böyle, yağmur bulutundan beter.

İşte böyle hilafsız, gözümün elifi

Her zaman bir romantik portreye benzer...

Ben zaten bu dünyada tek başınayım, hey...

Bir sevdalı gönül bütün varım

Eğer o da olmasa ne yaparım,

Kimbilir hey

Ne yaparım...