Güz ve Yıldız - Şükrü Erbaş

Günler yağmur alacasını giyindi

Bulutlar indiler yere birer birer

Sabahlar düşlerimiz kadar kısa

Akşamlar ömrümüzün garipsi yükü

Havada gurbet sürgünü türküler.

Herkes kendi yalnızlığında yitik

Erir bir suskunluğun tüneklerinde

Hangi el aralar hangi yüz girer

İçimiz sevgilere kapalı nicedir

Dışımız eğreti yalan giysiler.

Bu çat ayazlarda günsüz güneşsiz

Unuttu gülmeyi nicedir yüzlerimiz

Aydınlığı kirli sislerde silik

Kan sularda yüreğimiz umut gemisi

Bir kuzey yıldızında kaldı gözlerimiz.