Bitince Yine Bitmeyen - Bülent Parlak

Yara kapanmadı, sadece çürüyor 

Gözümün kesmediği,

Aşılması gereken bir ırmak gibiydi 

Her akşam eve dönmek

Kabullendikçe biraz daha mağlup olanların 

Birbirlerini teselli etmelerinin arasından geçerken 

En çok orada

Uzak durdum kendimden 

İş işten geçince anladım

Tehlikeli bir merhametin başımıza açtığı belaları

Bana

Sonu gelmeyen bir sallantı gibi davranan 

Bu dalgınlık

Yaşıyorum zannet diye gözlerimi 

Kıpırdatmayı gösterdi

Nereye döküldüğüm konusuna gelince

Kederli ve sigara yakmayı gerektiren bir konudur bu

Ben aşktan bahsedince şaşıran 

Ve şaşırdığını gizleyenlerin 

Buruşuk yüzlerine

Sadık kalmayı öğrettim 

Yanımızda

Günahı yokken bağışlanmayı dileyen 

Bir çocuğun elleri.

İşte o zaman en çok o ellerden utandım

Dünya

Haksızken haklı durumuna düşenlerin olmaya 

Devam ederken

Burada bir kin var kimin olduğu belirsiz 

Bir şeyim yanlıştı, her şeyim yanlış sayıldı 

Mahvolmakla ünleniyorum gitgide;

Bu büyük bir cüret

Vuruldum alnımdan kan başkasından aksın 

Söyle gece

Benim bu zarif isteğimi kim, neden 

Yanlış anlasın